POST W KTÓRYM JEST WIELE RACJI. NIESTETY

Z bloga wieje nudą, brak tematów i rzeczowej dyskusji.Opadły emocje,jak po przegranej bitwie kurz.A było tak zachęcająco i nadziejnie, w ubiegłym roku,w tym samym czasie. Ten okres bez przesady można nazwać małą leską rewolucją. Jeden z kandydatów na burmistrza prezentował program rozwoju gminy obliczony na akceptację lokalnej społeczności.Nawet przez myśl nie przechodziło to,że w Lesku znajdą się ludzie i to w większości, którzy nie poprą koncepcji rozwoju miasta i poprawy życia jego mieszkańców,że wypowiedzą się za dotychczasowym zastojem i marazmem.
Warto wrócić do atmosfery tamtych dni i zdarzeń.
Warto jeszcze raz przeczytać tamte merytoryczne wypowiedzi i komentarze. Pisali z troską i dobą intencją ludzie z Leska , a z ich wypowiedzi wynikało,że znają się na gospodarce, na mechanizmach nią rządzących. Pisały też osoby spoza Leska , ale z nim związane uczuciowo. Większość anonimowo, co nie miało znaczenia dla
oceny wyrażanych treści. Była troska o dobro miasta , o jego przyszłość, o godniejsze życie jego mieszkańców. Nie były to puste słowa, lecz konkretne zamiary, podpowiedzi,wyrazy sympatii i poparcia. Krystalizowała się wizja spełnienia wymogów stawianych gospodarzom gminy przez czas i historię.Były też oczywiste próby zohydzenia blogu, podejmowane przez tych , których on piętnował.W wolnym kraju, gdzie każdy może wyrażać swe poglądy, była to rzecz normalna.
I ten mały zryw ludzi oświeconych rozbił się o mur leskich moherów, zdalnie sterowanych , wiadomo przez kogo. A teraz są tego skutki. Życie nie znosi fuszerki, niezależnie przez kogo i w jakim celu wykonanej.Gdy dokonano wyboru władz, dokonano też przewidywalnych skutków tego wyboru. Przecież dotychczasowa władza w żadnej mierze nie obiecywała rozwoju , lecz kontynuowanie tego, co rozpoczęła, czyli zastoju i marazmu. I tak mała leska rewolucja ugrzęzła w bagnie obojętności i moherowego wyboru.
Co się stało, już się nie odstanie. Niech jednak ludzie w Lesku wiedzą kto i w jaki sposób przygotował im los,jaki teraz mają.
Nie zrobili Gockowi na złość tylko dowalili sobie, swym dzieciom i wnukom, swej gminie. Warto o tym pisać, by historia im tego nie zapomniała. Zmarnowali ludzką nadzieję na lepsze jutro, zniweczyli oczekiwania młodych ludzi na godne życie w swoim rodzinnym mieście.
To należy powtarzać do natręctwa, by nie zaznali spokoju sumienia. I ci co podszeptywali i ci co te podszepty bogobojnie i pieczołowicie realizowali. Historii Leska podziękuje wam za to.Na razie niech wam dziękują głodne dzieci, sfrustrowane matki, pozostający bez pracy i środków do życia ojcowie.